Το έργο του Απόστολου Φανακίδη, "Μνημείο στη μνήμη των 200 Εκτελεσθέντων Πατριωτών από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου" εξακολουθεί να θεωρείται ως το πιο σημαντικό εθνικό μνημείο του 20ου αιώνα.
Σκοπευτήριο της Καισαριανής, Θυσιαστήριο της Ελευθερίας
5/11/2018, Εκπαιδευτική Επίσκεψη Ε΄ τάξης, 6ο Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα
Στο Μουσείο Εαμικής Εθνικής Αντίστασης υπάρχει ο "Χώρος Ηρώς Κωνσταντοπούλου".
Μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ.
31 Ιουλίου 1944: συλλαμβάνεται για τη συμμετοχή της στην ανατίναξη τρένου που μετέφερε πυρομαχικά.
Τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν βα μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Δεν τα κατάφεραν.
5 Σεπτεμβρίου 1944: μαζί με άλλους 49 εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Ήταν η τελευταία εκτέλεση στον συγκεκριμένο χώρο.
Μέσα στο κελί της λίγο πριν πεθάνει, γράφει ποίημα και μιλάει για την ελευθερία που έρχεται.
12 Οκτωβρίου 1944: η Αθήνα ελευθερώνεται...
Μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ.
31 Ιουλίου 1944: συλλαμβάνεται για τη συμμετοχή της στην ανατίναξη τρένου που μετέφερε πυρομαχικά.
Τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν βα μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Δεν τα κατάφεραν.
5 Σεπτεμβρίου 1944: μαζί με άλλους 49 εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Ήταν η τελευταία εκτέλεση στον συγκεκριμένο χώρο.
Μέσα στο κελί της λίγο πριν πεθάνει, γράφει ποίημα και μιλάει για την ελευθερία που έρχεται.
12 Οκτωβρίου 1944: η Αθήνα ελευθερώνεται...
Στις 5 Σεπτέμβρη 1944 τον οδήγησαν στο εκτελεστικό. Στο δρόμο βρήκε τρόπο να πετάξει ένα σημείωμα που έγραφε:
«Μπαμπά με πάνε για εκτέλεση μαζί με τους (αναφέρει ονόματα). Ειδοποίησε παρακαλώ τα σπίτια τους. Μη στενοχωριέστε. Ανδρέας».
Στην τελευταία εκτέλεση θυσιάστηκε και ο "Μικρός Ήρωας" Ανδρέας Λυκουρίνος.
"Στις 4 του Ιούνη 1944 βρέθηκε ο φρικτός προδότης, και στις 5 του Ιούνη έξι χαφιέδες των ελληνικών Ες-Ες, μπλοκάρουνε το σπίτι του Εθνικού αγωνιστή, στη συνοικία Κουκάκι (σ.σ. Γαληνού 41). Ζητούν τον Ανδρέα Λυκουρίνο. Ο πατέρας του ζητάει εξηγήσεις για το παιδί. Κι αυτοί γυρεύουν, εκτός από το παιδί και το πιστόλι που πήρε ψες το βράδυ από έναν δικό τους. Μα δε βρήκανε τίποτα. Μόνο ένα παιδάκι αδύνατο, μια σταλιά, που κοιμότανε ξέγνοιαστα στο γιατάκι του και πλάι στην καρέκλα είχε το κοντό του παντελονάκι και τα βιβλία του σχολείου του. Κάτω βρίσκονταν και τα πεδιλάκια του Νο 32".
«Μπαμπά με πάνε για εκτέλεση μαζί με τους (αναφέρει ονόματα). Ειδοποίησε παρακαλώ τα σπίτια τους. Μη στενοχωριέστε. Ανδρέας».
Στην τελευταία εκτέλεση θυσιάστηκε και ο "Μικρός Ήρωας" Ανδρέας Λυκουρίνος.
"Στις 4 του Ιούνη 1944 βρέθηκε ο φρικτός προδότης, και στις 5 του Ιούνη έξι χαφιέδες των ελληνικών Ες-Ες, μπλοκάρουνε το σπίτι του Εθνικού αγωνιστή, στη συνοικία Κουκάκι (σ.σ. Γαληνού 41). Ζητούν τον Ανδρέα Λυκουρίνο. Ο πατέρας του ζητάει εξηγήσεις για το παιδί. Κι αυτοί γυρεύουν, εκτός από το παιδί και το πιστόλι που πήρε ψες το βράδυ από έναν δικό τους. Μα δε βρήκανε τίποτα. Μόνο ένα παιδάκι αδύνατο, μια σταλιά, που κοιμότανε ξέγνοιαστα στο γιατάκι του και πλάι στην καρέκλα είχε το κοντό του παντελονάκι και τα βιβλία του σχολείου του. Κάτω βρίσκονταν και τα πεδιλάκια του Νο 32".
Φυλλάδιο με την ανακοίνωση για την εκτέλεση 200 κομμουνιστών φυλακισμένων στην Καισαριανή την 1η Μαΐου 1944 από τις γερμανικές Αρχές Κατοχής, σε αντίποινα για τον φόνο ενός Γερμανού στρατηγού από Έλληνες αντάρτες.
Οι περισσότεροι από τους 200 προέρχονταν από Ακροναυπλιώτες και εξόριστους στην Ανάφη. Μέσος όρος ηλικίας 25 χρόνων.
Ανάμεσα τους και ο Ναπολέοντας Σουκατζίδης, πρόσφυγας από την Προύσα, 35 χρόνων και πολύγλωσσος. Το γεγονός ότι γνώριζε γερμανικά τον έκανε πολύτιμο για τους Γερμανούς. Το απόγευμα της παραμονής μετέφερε το μήνυμα στους φυλακισμένους να συγκεντρώσουν τα πράγματά τους αλλά να μην πάρουν πολλά γιατί εκεί που πήγαιναν δεν θα τους χρειάζονταν. Αν και οι περισσότεροι ήξεραν ότι ήταν για εκτέλεση υπήρχε η ελπίδα ότι τους περίμενε μια άλλη φυλακή».
«Γύρω από την περιοχή φυτεύτηκαν 20 κυπαρίσσια, ένα για κάθε δεκάδα νεκρών, αλλά ο χώρος συνέχισε να λειτουργεί σαν Σκοπευτήριο. Το 1984 110 στρέμματα ανακηρύσσονται χώρος ιστορικής μνήμης και απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση».
Οι περισσότεροι από τους 200 προέρχονταν από Ακροναυπλιώτες και εξόριστους στην Ανάφη. Μέσος όρος ηλικίας 25 χρόνων.
Ανάμεσα τους και ο Ναπολέοντας Σουκατζίδης, πρόσφυγας από την Προύσα, 35 χρόνων και πολύγλωσσος. Το γεγονός ότι γνώριζε γερμανικά τον έκανε πολύτιμο για τους Γερμανούς. Το απόγευμα της παραμονής μετέφερε το μήνυμα στους φυλακισμένους να συγκεντρώσουν τα πράγματά τους αλλά να μην πάρουν πολλά γιατί εκεί που πήγαιναν δεν θα τους χρειάζονταν. Αν και οι περισσότεροι ήξεραν ότι ήταν για εκτέλεση υπήρχε η ελπίδα ότι τους περίμενε μια άλλη φυλακή».
«Γύρω από την περιοχή φυτεύτηκαν 20 κυπαρίσσια, ένα για κάθε δεκάδα νεκρών, αλλά ο χώρος συνέχισε να λειτουργεί σαν Σκοπευτήριο. Το 1984 110 στρέμματα ανακηρύσσονται χώρος ιστορικής μνήμης και απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου